— Een boek met een ontwerp als dit bestaat er nog niet in het Nederlandse taalgebied, voor zover wij weten. Onze inspiratiebron voor het concept en de uiteindelijke vormgeving van Bloed en honing was het schitterende boek Dazai (2014) dat de Japanse fotograaf Daido Moriyama maakte bij het verhaal Viyon No Tsuma (Villon’s Wife) van de Japanse romanschrijver Osamu Dazai. In dit meesterwerk benadert Moriyama de tekst als ware het beeld, en vice versa. Beeld en tekst lopen door elkaar heen en vormen samen een visueel en literair verhaal.
Dat is ook wat wij voor ogen hadden bij het maken van Bloed en honing: één doorlopend verhaal waarin schrijver en fotograaf afwisselend aan het woord zijn, als in een reisjournaal. Dat is de basis van ons boek: een verhaal met twee snelheden waarin de taal het nu eens overneemt van het beeld, en het beeld het dan weer overneemt van de taal. Een verhaal waarin taal beeld wordt, en beeld taal.
Teksten stoppen nooit zomaar ergens halverwege de pagina, want de lettergroottes dienen zich overal aan te passen aan de bladspiegel. Zo worden tekstpagina’s op dezelfde manier behandeld als beeldpagina’s. Veel kijk- en leesplezier!
Nicole Segers en Irene van der Linde Amsterdam, augustus 2020
